Gracias en M&M's
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Renske
03 September 2009 | Honduras, La Unión
Hola chicos y chicas, senores y senoras.
Ja daar ben ik eindelijk weer. Maar 3 dagen verder en alweer zoveel gebeurd! In het vorige verslag noemde ik even kort het plaatsje Gracias, waar Laura en ik afgelopen weekend naartoe zijn geweest. Daar wil ik graag even wat over vertellen en daarnaast natuurlijk over alle ervaringen die ik ondertussen alweer heb opgedaan.
Afgelopen weekend zijn Laura en ik naar het plaatsje Gracias geweest. In Gracias zit, zoals jullie misschien hebben onthouden uit mijn eerste verslag, een meisje van onze PT Honduras groep genaamd Holly. Zij werkt in de Vida Abundante school in Gracias(er zijn in totaal 6 Vida Abundante scholen in Honduras). We vertrokken zaterdagochtend vroeg om 5 uur met de openbare bus richting Gracias. Na 3 uur over een hobbelige modderweg die door beekjes en kleine 'dorpjes'(het waren meer sloppenwijkjes) ging te hebben gereden, kwamen we aan in het veel warmere en drukkere Gracias. We dachten dat Vincente(ja dezelfde bincenteh) ons zou ophalen en ons naar Holly zou rijden, maar die bleek al op weg te zijn naar San Pedro Sula. Dus na het nummer van Holly van Bincenteh gekregen te hebben, belden we Holly om haar te vragen of ze ons kon ophalen van het 'busstation'.
Na een kwartiertje kwam ze eindelijk aangelopen met Jolanda(een hulp uit het appartementencomplex waar zij verblijft). Ze nam ons mee naar haar appartementje en daar hadden we eerst een lekker ontbijtje. Drie keer raden wat we hadden.. BONEN,EI EN TORTILLA..en natuurlijk KOFFIE.. Ach ja we hadden honger dus het ging er goed in. Toen zijn we gana winkelen in Gracias. Er zijn zoveel kleine winkeltjes en je kunt er werkelijk alles kopen! Er waren supergrote overdekte marktjes met duizenden kraampjes waar je vanalles kon kopen. Van gedroogde vis tot plastic plasemmertjes tot kleding en machete messen.Alles was er behalve een witte polo waar we naar op zoek waren.. Na een paar uur hadden we eindelijk alles wat we hadden en gingen we weer terug naar Holly's kamertje. Na nog een heerlijk boon/ei/tortilla/koffie-maaltje naar binnen gewerkt te hebben, besloten we naar het nationaal park te gaan. Het park is super groot en naast het park is Mount Selake(weet niet of ik het nou goed schrijf maar daar kom ik nog wel op terug) 1 van de hoogste bergen in heel Honduras. Met een TukTuk reden we omhoog naar de ingang van het nationaal park. Vlak naast de ingang ongeveer 20 min. lopen ervandaan is de school waar Holly werkt. Na vol verwondering naar de veel mooiere school dan de onze gekeken te hebben liepen we te voet verder naar de ingang van het nationaal park. Ik had er wel iets meer van verwacht maar de rivieren en de bomen waren echt super mooi. Er waren ook heel veel bijzondere spinnen en insecten maar we hebben geen apen of andere beesten gezien. Na een paar uurtjes besloten we weer terug te gaan naar de ingang/uitgang. Maar goed ook want we waren nog niet bij de uitgang of het begon al te regenen, en als ik 1 ding heb geleerd in de afgelopen 2 weken is het wel dat als het regent het binnen 1 minuut met bakken uit de hemel komt. Tropische regen dus. We liepen snel naar beneden richting Gracias. Gelukkig kwam er net een TukTuk aan die mensen omhoog bracht dus besloten we in een klein winkeltje te wachten tot de TukTuk weer terug zou komen. Na een kwartiertje wachten, waarin we ondertussen wat broodjes kochten en naar binnen werkten, kwam de TukTuk langs. Maar de tuktuk was niet leeg,er zat een nogal forse vrouw in dus wij hadden pech, dachten we. De vrouw wenkte dat we in konden stappen dus persten we ons naast haar op het '3 persoons bankje' (ik zou zeggen dat mn vader er net 2 keer in past)Laura en ik(Laura is net zo groot als ik) naast de forse vrouw en Holly half op schoot bij de tuktukbestuurder. Het regende ondertussen keihard en Holly en ik hingen half uit de tuktuk dus onze kleren werden kletsnat. Ook was de weg gewoon een rots/modderpad dat ondertussen in een kleine rivier was veranderd. We gleden/reden dus langzaam naar Gracias tot we voor Holly's deur werden afgezet. We betaalden 30 lempira dat is ongeveer 1 euro en gingen snel naar binnen. We waren super moe dus we rusten lekker uit na ons een beetje opgefrist te hebben. Ik had wat dobbelstenen meegenomen dus speelden we een paar potjes jahtzee tot we aan avondeten begonnen. 3 keer raden wat we aten... b...., e. en t......! en natuurlijk koffie.
We wilden eigenlijk naar de natuurlijke warme baden gaan, die zijn ongeveer 20 min. met de tuktuk van Holly vandaan. Maar het begon keihard te omweren en te regenen dus besloten we thuis te blijven. We hebben tot een uurtje of 10 gekletst en vielen toen allemaal in slaap samen met alle andere dierenvriendjes in Holly's kamer, zoals de salamanders, spinnen, mieren en wie weet wat nog meer.
De volgende ochtend werden we weer vroeg wakker en na een heerlijk ontbijtje (need I say more?!) zouden we vertrekken naar de bussen. MAAR ik was nog even naar de wc geweest en je raad het al, de wc trok niet door! Echt super smerig! Na een uur ploeteren met z'n drieen schakelden we uiteindelijk de huishulp in en konden we gaan. Na gedag te zeggen vertrokken we weer naar La Union rond een uurtje of 12. De reis tussen La Union en Gracias is trouwens geweldig lang maar ook geweldig mooi, je komt soms boven de wolken uit en soms zie je ineens supergrote rivieren en watervallen echt overweldigend gewoon. Maar genoeg over Gracias.
Ik moet nog even wat kwijt over de christelijkheid van de school. Elke woensdag besteden ze niet 20 min. maar een uur aan God. En dat is geen vervelende of saaie aangelegenheid. De hele school staat buiten te zingen en te dansen en te klappen. Echt super leuk. Iedereen zingt uit volle borst met de enige cdspeler in de school mee. Ik kreeg er tranen van in mn ogen. Echt geweldig.
Over vandaag, de nieuwe gymleraar is eindelijk gearriveerd dus dat betekent dat ik geen gymlerares meer ben. Ook zijn alle schoolboeken (behalve die van 8th grade:() gearriveerd en Laura en ik krijgen eindelijk wat taken toegewezen.
Oja, Laura en ik kunnen natuurlijk niet zeggen dat we niet christelijk zijn dus moeten we de hele tijd een beetje liegen wat ik heel vervelend vind om te doen.
We hebben ook nog meer decoraties voor onze kamer gemaakt. Toen we ons niet zo goed voelden Vorige week hebben we een m&m's nuts zakje gekocht. Afgelopen maandag kochten we er weer een. Toen we maandagavond zo onze m&m's aan het eten waren kreeg ik ineens een idee. Ik zal het even uitleggen. In onze school hangt in elk lokaal een quote uit de bijbel met letters uit karton geknipt. Ik bedacht toen dat wij in diezelfde stijl de quote "M&M's make you happy" -Laura and Renske- op onze muur konden hangen. Dus kochten we afgelopen dinsdag wat karton en gisteravond hebben we de laaste letters op de muur gehangen. Ook hebben we een kaart van La Union gemaakt die hangt nu ook op onze muur. Ook hangt de nederlandse vlag op de muur en Laura onderbroek met de schotse vlag,haha.(ze had geen vlag mee) Ook hebben we allemaal feestslingers opgehangen dus onze kamer is een oase van vrolijkheid en vertrouwdheid. Heerlijk om in thuis te komen.
O voor ik het vergeet, gisteren was zo'n zware dag dat ik tegen Laura en mr. Stan zei:'ik zou nu wel een biertje lusten' ,dus zei Mr. Stan: ' waarom halen we niet wat biertjes en drinken we die vanavond. Dus lieten we de huishulp wat biertjes halen want als we het zelf zouden kopen zouden we een slechte reputatie krijgen, en gingen we op weg naar Mr. Stan. Daar hoorden we hoe Mr. Perdomo ons noemt. Hij noemt ons :'las chicas super poderosas' dat betekent powerpuff girls!! Omdat wij alles kunnen: supervrouwen. Echt te grappig.
Nou dat was het voor nu. Dit weekend komt Holly waarschijnlijk naar ons toe en het weekend daarop hebben we 4 dagen vrij omdat de 15e september de vrijheidsdag van Honduras is. (sorry hele slechte vertaling maar ik denk echt in 3 talen de hele tijd) Dan gaan we lekker naar het strand. Lekker cocktailtjes drinken in een hangmatje tussen de palmbomen.. heerlijk..
tot snel en hele dikke knuffel en kusjes
ps: Ik mis jullie!!
Ja daar ben ik eindelijk weer. Maar 3 dagen verder en alweer zoveel gebeurd! In het vorige verslag noemde ik even kort het plaatsje Gracias, waar Laura en ik afgelopen weekend naartoe zijn geweest. Daar wil ik graag even wat over vertellen en daarnaast natuurlijk over alle ervaringen die ik ondertussen alweer heb opgedaan.
Afgelopen weekend zijn Laura en ik naar het plaatsje Gracias geweest. In Gracias zit, zoals jullie misschien hebben onthouden uit mijn eerste verslag, een meisje van onze PT Honduras groep genaamd Holly. Zij werkt in de Vida Abundante school in Gracias(er zijn in totaal 6 Vida Abundante scholen in Honduras). We vertrokken zaterdagochtend vroeg om 5 uur met de openbare bus richting Gracias. Na 3 uur over een hobbelige modderweg die door beekjes en kleine 'dorpjes'(het waren meer sloppenwijkjes) ging te hebben gereden, kwamen we aan in het veel warmere en drukkere Gracias. We dachten dat Vincente(ja dezelfde bincenteh) ons zou ophalen en ons naar Holly zou rijden, maar die bleek al op weg te zijn naar San Pedro Sula. Dus na het nummer van Holly van Bincenteh gekregen te hebben, belden we Holly om haar te vragen of ze ons kon ophalen van het 'busstation'.
Na een kwartiertje kwam ze eindelijk aangelopen met Jolanda(een hulp uit het appartementencomplex waar zij verblijft). Ze nam ons mee naar haar appartementje en daar hadden we eerst een lekker ontbijtje. Drie keer raden wat we hadden.. BONEN,EI EN TORTILLA..en natuurlijk KOFFIE.. Ach ja we hadden honger dus het ging er goed in. Toen zijn we gana winkelen in Gracias. Er zijn zoveel kleine winkeltjes en je kunt er werkelijk alles kopen! Er waren supergrote overdekte marktjes met duizenden kraampjes waar je vanalles kon kopen. Van gedroogde vis tot plastic plasemmertjes tot kleding en machete messen.Alles was er behalve een witte polo waar we naar op zoek waren.. Na een paar uur hadden we eindelijk alles wat we hadden en gingen we weer terug naar Holly's kamertje. Na nog een heerlijk boon/ei/tortilla/koffie-maaltje naar binnen gewerkt te hebben, besloten we naar het nationaal park te gaan. Het park is super groot en naast het park is Mount Selake(weet niet of ik het nou goed schrijf maar daar kom ik nog wel op terug) 1 van de hoogste bergen in heel Honduras. Met een TukTuk reden we omhoog naar de ingang van het nationaal park. Vlak naast de ingang ongeveer 20 min. lopen ervandaan is de school waar Holly werkt. Na vol verwondering naar de veel mooiere school dan de onze gekeken te hebben liepen we te voet verder naar de ingang van het nationaal park. Ik had er wel iets meer van verwacht maar de rivieren en de bomen waren echt super mooi. Er waren ook heel veel bijzondere spinnen en insecten maar we hebben geen apen of andere beesten gezien. Na een paar uurtjes besloten we weer terug te gaan naar de ingang/uitgang. Maar goed ook want we waren nog niet bij de uitgang of het begon al te regenen, en als ik 1 ding heb geleerd in de afgelopen 2 weken is het wel dat als het regent het binnen 1 minuut met bakken uit de hemel komt. Tropische regen dus. We liepen snel naar beneden richting Gracias. Gelukkig kwam er net een TukTuk aan die mensen omhoog bracht dus besloten we in een klein winkeltje te wachten tot de TukTuk weer terug zou komen. Na een kwartiertje wachten, waarin we ondertussen wat broodjes kochten en naar binnen werkten, kwam de TukTuk langs. Maar de tuktuk was niet leeg,er zat een nogal forse vrouw in dus wij hadden pech, dachten we. De vrouw wenkte dat we in konden stappen dus persten we ons naast haar op het '3 persoons bankje' (ik zou zeggen dat mn vader er net 2 keer in past)Laura en ik(Laura is net zo groot als ik) naast de forse vrouw en Holly half op schoot bij de tuktukbestuurder. Het regende ondertussen keihard en Holly en ik hingen half uit de tuktuk dus onze kleren werden kletsnat. Ook was de weg gewoon een rots/modderpad dat ondertussen in een kleine rivier was veranderd. We gleden/reden dus langzaam naar Gracias tot we voor Holly's deur werden afgezet. We betaalden 30 lempira dat is ongeveer 1 euro en gingen snel naar binnen. We waren super moe dus we rusten lekker uit na ons een beetje opgefrist te hebben. Ik had wat dobbelstenen meegenomen dus speelden we een paar potjes jahtzee tot we aan avondeten begonnen. 3 keer raden wat we aten... b...., e. en t......! en natuurlijk koffie.
We wilden eigenlijk naar de natuurlijke warme baden gaan, die zijn ongeveer 20 min. met de tuktuk van Holly vandaan. Maar het begon keihard te omweren en te regenen dus besloten we thuis te blijven. We hebben tot een uurtje of 10 gekletst en vielen toen allemaal in slaap samen met alle andere dierenvriendjes in Holly's kamer, zoals de salamanders, spinnen, mieren en wie weet wat nog meer.
De volgende ochtend werden we weer vroeg wakker en na een heerlijk ontbijtje (need I say more?!) zouden we vertrekken naar de bussen. MAAR ik was nog even naar de wc geweest en je raad het al, de wc trok niet door! Echt super smerig! Na een uur ploeteren met z'n drieen schakelden we uiteindelijk de huishulp in en konden we gaan. Na gedag te zeggen vertrokken we weer naar La Union rond een uurtje of 12. De reis tussen La Union en Gracias is trouwens geweldig lang maar ook geweldig mooi, je komt soms boven de wolken uit en soms zie je ineens supergrote rivieren en watervallen echt overweldigend gewoon. Maar genoeg over Gracias.
Ik moet nog even wat kwijt over de christelijkheid van de school. Elke woensdag besteden ze niet 20 min. maar een uur aan God. En dat is geen vervelende of saaie aangelegenheid. De hele school staat buiten te zingen en te dansen en te klappen. Echt super leuk. Iedereen zingt uit volle borst met de enige cdspeler in de school mee. Ik kreeg er tranen van in mn ogen. Echt geweldig.
Over vandaag, de nieuwe gymleraar is eindelijk gearriveerd dus dat betekent dat ik geen gymlerares meer ben. Ook zijn alle schoolboeken (behalve die van 8th grade:() gearriveerd en Laura en ik krijgen eindelijk wat taken toegewezen.
Oja, Laura en ik kunnen natuurlijk niet zeggen dat we niet christelijk zijn dus moeten we de hele tijd een beetje liegen wat ik heel vervelend vind om te doen.
We hebben ook nog meer decoraties voor onze kamer gemaakt. Toen we ons niet zo goed voelden Vorige week hebben we een m&m's nuts zakje gekocht. Afgelopen maandag kochten we er weer een. Toen we maandagavond zo onze m&m's aan het eten waren kreeg ik ineens een idee. Ik zal het even uitleggen. In onze school hangt in elk lokaal een quote uit de bijbel met letters uit karton geknipt. Ik bedacht toen dat wij in diezelfde stijl de quote "M&M's make you happy" -Laura and Renske- op onze muur konden hangen. Dus kochten we afgelopen dinsdag wat karton en gisteravond hebben we de laaste letters op de muur gehangen. Ook hebben we een kaart van La Union gemaakt die hangt nu ook op onze muur. Ook hangt de nederlandse vlag op de muur en Laura onderbroek met de schotse vlag,haha.(ze had geen vlag mee) Ook hebben we allemaal feestslingers opgehangen dus onze kamer is een oase van vrolijkheid en vertrouwdheid. Heerlijk om in thuis te komen.
O voor ik het vergeet, gisteren was zo'n zware dag dat ik tegen Laura en mr. Stan zei:'ik zou nu wel een biertje lusten' ,dus zei Mr. Stan: ' waarom halen we niet wat biertjes en drinken we die vanavond. Dus lieten we de huishulp wat biertjes halen want als we het zelf zouden kopen zouden we een slechte reputatie krijgen, en gingen we op weg naar Mr. Stan. Daar hoorden we hoe Mr. Perdomo ons noemt. Hij noemt ons :'las chicas super poderosas' dat betekent powerpuff girls!! Omdat wij alles kunnen: supervrouwen. Echt te grappig.
Nou dat was het voor nu. Dit weekend komt Holly waarschijnlijk naar ons toe en het weekend daarop hebben we 4 dagen vrij omdat de 15e september de vrijheidsdag van Honduras is. (sorry hele slechte vertaling maar ik denk echt in 3 talen de hele tijd) Dan gaan we lekker naar het strand. Lekker cocktailtjes drinken in een hangmatje tussen de palmbomen.. heerlijk..
tot snel en hele dikke knuffel en kusjes
ps: Ik mis jullie!!
-
03 September 2009 - 17:52
Vdlaan@astro.uu.nl:
Lieve Renske,
Vanmiddag kwam je Ma en bleef heel gezellig om over de zomer en over jou te vertellen (en ze bracht ook een envelop mee voor Renate...) Ze gaf ons jouw URL en nu kunnen wij zomaar jouw berichten lezen. Ik heb een beetje zo'n gevoel dat ik privé-brieven lees, vind je wel goed als Renate en ik meelezen?
Heel boeiend jouw ervaringen daar. Die superXlijke stijl komt uit Amerika, kennen wij van onze familie daar. Er is maar een manier om, wanneer je daar bent, erbij te horen en dat is meezingen, dansen en bidden. Ik vind het ergens wel comforting, ook al kan ik soms wel hard gillen omdat ze nooit een kritische vraag stellen.
Die reizen met bus en tuktuk lijken me spannend en riskant... Die spectaculaire landschappen zullen je je hele leven bij blijven.
Fijn dat een een collega/vriendin hebt en het zo met die familie treft!! Mooie verhalen schrijf je, authentiek. Als je 't goed vind blijven we je volgen.
hartelijke groet van ons vieren,
Harry, Renate, Larissa en Kolja -
04 September 2009 - 13:03
Danielle:
Lieverd!
Heb net al je berichten gelezen en wat een verhalen kan jij schrijven! haha, echt leuk om te lezen. Ben blij dat je het zo leuk hebt en dat het goed gaat.
Heel erg veel plezier! Maak er een onwijs leuke tijd van natuurlijk, maar jou kennende gaat dat wel lukken =)
Liefs Daan
-
06 September 2009 - 20:28
Anouk:
Heeee liefje,
sorry dat ik zo lang niets heb laten horen!
Net klaar met ontroenen, introducties enz. en heb net eindelijk al je verhalen kunnen lezen!
Wat klinkt het ongelooflijk gaaf, haha ik moest inderdaad gelijk deze aan renske en christendom in Mallnitz, maar ik weet zeker dat je het daarmee wel red ;)
Lieverd ga ONWIJS genieten, doe je al, en wordt alleen nog maar leuker, Hééééééél veel plezier, en ik hoop dat je je mooie verhalen blijft posten!
Heel veel liefs van mij!
xxx
-
07 September 2009 - 19:10
Ria Scheffers:
hoi renske,
Fijn dat je het zo naar je zin hebt. Versier maar lekker je kamer, heb je toch nog wat geleerd van je"öude"oppas,Geniet van alles, liefs ria, dikke kusXXX. -
10 September 2009 - 18:58
Rien De Vos:
Je trotse vader zond dit bericht door. En terecht. de uitspraak
"life is though in the tropics" is maar al te zeer waar. Dat leven speelt zich kennelijk af tussen vreselijke toiletten en heerlijke ontbijtjes. Het is een unieke ervaring die toch de rest van je leven in zekere zin zal bepalen. Geniet en blijf gezond.
Rien de Ans -
20 September 2009 - 10:39
Peter Scheffers:
Hoi Thalia/Renske,
Eindelijk ook even de tijd genomen jouw verslagen te lezen. Wat een avontuur. Ik ben erg benieuwd naar de kinderen in jouw klas. Hoe vinden die het om zo'n buitenlandse 'juf'te hebben?
Veel plezier nog. Groetjes Peter -
22 September 2009 - 17:13
Caro:
Rens!!!!
heb net al je berichten gelezen! klinkt allemaal zo leuk! ik ga je gauw een keer mailen!
dikke x -
24 September 2009 - 11:09
Monique:
Hi Renske,
Wij zaten naast elkaar in het vliegtuig van Amsterdam naar London,het begin van jouw avontuur! Je enthousiasme tijdens ons gesprek, herken ik weer helemaal als ik je reisverslagen lees.
Geweldig om te lezen welke byzondere ervaringen je daar allemaal opdoet,geniet ervan!! Ik laat het mijn dochters ook lezen,wie weet!(kennelijk op het RLW ook een bekende instantie)
Blijf schrijven, dan kunnen wij blijven lezen!
mvg Monique
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
